De waarheid 2

Dunstar

Dunestar rende met Fastpaw naar de Little Spring. Dat was een plek met begroeiing vanwege de vruchtbare grond door het water. Hij legde haar neer in het gras en haar hartslag was verzwakt, Dunestar mocht niet twijfelen ze hadden geen medicijn kat. Gelukkig wist hij een paar kleine dingen. Hij liep naar een bosje en kwam met Spinnen webben terug en deed ze over de wonden en gaf haar papaver zaad en zei"Waarom moest je alleen gaan, in ieder geval eet dit op dan gaat de meeste pijn weg. Later hebben we het over je gedrag." Hij ging bij haar zitten en verzorgde haar bij het meer daar was alles wat ze nodig hebben. Kruiden, prooi en water die dingen waren belangrijk voor Fastpaw´s overleven. Hij gaf haar een likje en maakte haar vacht schoon aangezien de wonden moeten helen via het spinrag. Hij zat er tijden de hele nacht waakte hij daar over haar en inmiddels was het ochtend en de wonden waren dicht alleen haar poot zou nog lang duren. Dunestar boog zich over Fastpaw, gaf haar een lik en zei"Gaat het Fastpaw?"

Ze was op een plek met begroeiing vanwege de vruchtbare grond door het water neergelecht. Hij legde haar neer in het gras en haar hartslag was verzwakt, Dunestar mocht niet twijfelen ze hadden geen medicijn kat. "Waarom moest je alleen gaan, in ieder geval eet dit op dan gaat de meeste pijn weg. Later hebben we het over je gedrag." Zij haar vader bezorgt. Hij ging bij haar zitten en verzorgde haar bij het meer daar was alles wat ze nodig hebben. Kruiden, prooi en water die dingen waren belangrijk voor Fastpaw´s overleven. Hij waakte de hele nacht over haar, en de volgende dag zat hij nog steeds naars haar. in de velle ochtendzon werdt Fastpaw langzaam wakker door de bezorgde stem van Dunestar. Ze deed haar ogen langzaam open, ze zag kruiden en water voor haar neus. Ze had pijn en haar been deed pijn. fastpaw proefte nog bloed in haar mond, ze kon haar staart niet bewegen, alleen het uiteinde een beetje. ''wa..wat is e...er gebeurd?''

Dunestar

"Je was weggelopen om iemand te zoeken en je was aangevallen door zo´n monster, ik wou me excuses aanbieden en je was weg daar aangekomen vond ik je." Hij keek opgelucht omdat ze het had gehaalt. In gedachten zei hij´Dank voor de sterrenclan´. Hij gaf Fastpaw een kopje en zei"Ik dacht dat ik je kwijt was. Bijna had je mij en je moeder alleen gelaten." Hij liet een traan vallen en keek nu in haar ogen. "En ja je hebt een broertje alleen van jongs af aan was hij opgenomen als poesiepoes misschien is hij een heel ander wezen en wil hij daar blijven" Hij keek alsof iemand naast hem stond en ging zitten.

"Je was weggelopen om iemand te zoeken en je was aangevallen door zo´n monster, ik wou me excuses aanbieden en je was weg daar aangekomen vond ik je." Ze zag dat hij opgelucht was dat ze nog leefde. ''Waarom ben ik weggelopen? Ik weet niks meer.'' Toen sprak dunestar haar aan. "En ja je hebt een broertje alleen van jongs af aan was hij opgenomen als poesiepoes misschien is hij een heel ander wezen en wil hij daar blijven" Hij keek alsof iemand naast hem stond en ging zitten. '' Ben ik weggelopen en aangereden op een broer die een poesiepoes is.'' Ze was verwardt door de woorden en vragen die uit hun monden kwamen. Ze keek naar de papaver zaad en het water die haar vader had neergelecht. Ze probeerde een zaad te pakken maar het lukte niet, het deed teveel pijn. '' Kan je me helpen?'' Vroeg ze aan haar vader. Ze wist niks meer dat ze weggelopen was maar wel dat Dunestar haar vader was.

Dunestar

Hij pakte het zaadje op en gaf het aan haar en zei"Je was erachter gekomen dat je nog een levend broertje had en je ging hem zoeken toen werd je aangereden" Hij keek in haar ogen en zei"Je zal genezen, je been heeft een paar dagen rust nodig en je staart zal snel weer te bewegen zijn" Hij gaf haar een kopje en legde een vogel voor haar neer en gebaarde dat ze moest eten. Hij stond op en dronk wat water bij het meertje en sprong ineens weg. Een slang schoot een paar tellen omhoog bij de oever van het meertje en met een haal van zijn klauw was de kop van de slang gescheiden van de romp en Dunestar spuugde op de grond en gromde"Idiote rot beesten." Hij draaide zich naar Fastpaw "Daarom moet je uit kijken." Wat Fastpaw hopelijk niet wist was dat Dunestar wist dat daar een slang zat.

Ze kreeg een zaadje en Fastpaw deed het meteen in haar mond. "Je was erachter gekomen dat je nog een levend broertje had en je ging hem zoeken toen werd je aangereden" Zij hij. "Je zal genezen, je been heeft een paar dagen rust nodig en je staart zal snel weer te bewegen zijn" Hij had een vogel voor haar gedood en bij haar neergelecht en gebaarde dat ze moest eten, en Hij ging naar het meertje. Dunestar dronk wat van het water toen er opeens een slang tevoorschijn kwam. Hij probeerde Dunestar aantevallen maar Haarvader was sneller. Met een haal van zijn klauw was de kop van de slang gescheiden van de romp en Dunestar spuugde op de grond en gromde"Idiote rot beesten." Hij draaide zich naar Fastpaw "Daarom moet je uit kijken." Ze keek naar hem en toen naan het eten. Ze at een paar happen en sloot naar ogen en zij. ''Ik wil naar huis pap.'' Ze viel langzaam in slaap.

Dunestar

"Maak je geen zorgen schatje daar zal je snel zijn" Dunestar haalde zijn klauw omhoog en sloeg de kop van de slang het meer in. Toen Fastpaw diep in slaap was tilde hij haar op en begon richting het kamp te lopen met langzame en rustige passen. Hij maakte zich geen zorgen wat na een zandstorm ben je zeker drie dagen veilig voor andere zandstormen. Dat was wel handig en in het gebied waar de zandstorm was zijn er ook een paar dagen geen slangen. Hij versnelde zijn pas want Rosefur zou zeker ongerust zijn. Hij liep nog wat sneller en ging richting het kamp. Hij begon te sprinten. Daar aangekomen legde hij Fastpaw neer en gaf haar een lik en zei"Slaap zacht en rust goed uit."

Ze was voor het huis van de tweebened die haar broertje hadden meegenomen. Ze rende naar een ingang in een grotere ingang(kattenluik).Daar ging ze in en belande in het nest van de tweebenen. Ze rende naar een verhoging(trap), ze kwam uit bij een langwerpig iets met allemaal groote ingangen. Een van die ingangen zat nog een kleine ingang. Ze kroop erin en zag een hol net een nest en een paar opstakes(bureau en zo). Ze zag een kater bij bij een raam. Ze sprong erbij en gaf een kopje, het was haar broer die daar zat. Hij gaf er een terug en ze spinde allebij. Toen kwam ze bij. ''ik zag mijn broer ik gaf hem kopjes.''

Dunestar

Dunestar lag voor de zekerheid vlakbij Fastpaw, Toen kwam ze bij. ''ik zag mijn broer ik gaf hem kopjes.'' Zei ze. Hij liep naar haar toe en troostte haar en zei"We kunnen hem niet vinden en je gaat zeker niet kijk wat er bijna is gebeurd." Hij ging zitten en keek naar haar en wachtte op een reactie. "Je moeder vind het vast ook niet goed want tweebenen zijn vreselijk en als je wordt gevangen wordt je gemarteld" Hij huiverde bij de gedachten. Hij liep weg naar de leaders den en rommelde daar wat rond en kwam terug met een tak in zijn mond met een rode halsband er aan en gooide het neer en zei"deze dingen moet je daar dragen en sommige van deze kunnen je pijn doen."

Fastpaw

Ze kreeg een rode halsband voor haar neus, hij zei'' "deze dingen moet je daar dragen en sommige van deze kunnen je pijn doen." Ze keek naar de halsband, Ze schrok wat hij zij. ''die had mijn broer om maar dan een blauwe'' Ze probeerde opte staan maar het deed te veel pijn. Ze wou naar hem toe maar het kon helaas niet. '' maar ik weet niks meer van wat er gebeurt is. '' Ze keek naar Dunepaw. Wil jij naar hem opzoek gaan?'' Ze wachte op het antwoord maar ze verwachte dat hij nee zou zeggen. Dat was wel logisch voor zo'n overbezorgde vader.


(Sorry weet niks meer)

Dunestar

Dunestar keek naar Fastpaw.. ''die had mijn broer om maar dan een blauwe'' Ze probeerde opte staan maar het deed te veel pijn. Ze wou naar hem toe maar het kon helaas niet. '' maar ik weet niks meer van wat er gebeurt is. '' Ze keek naar Dunestar. Wil jij naar hem opzoek gaan?'' Vroeg Fastpaw aan Dunestar. Dunestar keek in haar ogen en hij zei"Ja ik doe het maar dan moet je beloven hier te blijven en voortaan te luisteren" Dunestar stond op en keek rond in het kamp."Ik doe het voor jouw" Hij ging weer liggen en gaf haar een kopje. Hij dacht aan hoe hij het zal doen en gaf haar nog een kopje "Had je niet verwacht van me he"

Fastpaw

''Wil je dat echt voor mij doen. Na alles wat er gebeurt is en dat ik niet luisterde?'' Ze keek naar heb liet een gevoelige traantje los en valde op de poot van Dunestar. ''Dank u vader, en nee die had ik niet verwacht.'' ze moest een beetje laggen maar daardoor deed het wel een beetje pijn. ''Pap wil je voor mij papaver zaad voor mij halen en water? en als het kan een dikke muis als je die kan vinden?'' Vroeg ze otschuldig en ze keek naar de vogel die al opgegeten was.

Dunestar

"Natuurlijk je bent mijn dochter. Misschien vind ik wat beters" Hij rende weg en haalde water en papaver zaad bracht het snel terug en ging weer op weg. Hij greep een slang en maakte hem dood en legde hem neer. Na een tijdje streek er een kleine aasgier neer en Dunestar sprong op de kop en de gier vloog omhoog met Dunestar op hem en met een haal viel er een onthoofde aasgier op de grond. Hij was zwaar maar hetwas genoeg voor 5 katten als die het eerlijk verdeelden. Bij de clan aangekomen hakte hij met zijn nagels een stuk los genoeg voor hem en Fastpaw. Hij bracht het naar zijn dochter en zei"Moet je proeven dit is het beste vlees in de omstreek." Hij glimlachde vriendelijk en nam eerst een hap om het te bewijzen. "Het smaakt echt lekker" Hij keek haar weer aan en gebaarde dat ze kon eten.

Ze proefde van het vlees en deed haar ogen wijd open. ''Dit is echt verrukkelijk! Waar heb je het vandaan?'' Ze was zo enthousiast dat ze de pijn vergar en genoot van het vlees. Ze kee met volle mond naar haar vader en zie. ''Neem ook een stuk, jij hebt het gevangen.'' Ze gaf een stuk aan haar vader en genoot van haar stuk. ''Maar ga maar alleen opzoek naar mijn broer en jou zoon, ik lig hier nog wel een tijdje." sprak ze met volle mond naar Dunepaw. Toen ze het stuk vlees ophad keek ze naar haar vader. '' Als je gaat wil je dan zeggen dat zijn zus nog leeft en dat ik heb dolgraag wil zien?'' Ze wist dat hij dat al zou gaan zeggen maar ze zei het voor de zekerheid.

Dunestar

"Zal ik doen Fastpaw" Hij nam een stuk vlees at het op en rende weg op naar de Green Hills zijn eerste bestemming. Het was een erge toch er waren 4 schorpioenen gellukkig allemaal uit de buurt van bereik en anders waren het toch geen giftige geweest. Het werdt een barre toch er kwam regenseizoen aan de komende paar dagen zou het regenen en het zou een drijfzand vlakte worden behalve rond het kamp dan. Hij trok langs verschillende plaatsen en passeerde flora en fauna. Hij was s´middags in de hitte aangekomen bij de Green Hills en het was er bloedheet nog even en dan was hij weer buiten elk clan gebied. Hij liep verder en rook de monsters al en spuugde op de grond. Hij kwam een heuvel op en toen zag hij iets vreselijks een rij van monsters wachtend en brullend naar en op elkaar. Hij sprong snel over de laagste en bereikte de tweebeen huizen. Hij zag een kat achter een raam. Het was Dustpaw zijn zoon.

Hij was voor het huis van de tweebenen die zijn zoon hadden meegenomen. hij rende naar een ingang in een grotere ingang(kattenluik).Daar ging Hij in en belande in het nest van de tweebenen. Hij rende naar een verhoging(trap), Hij kwam uit bij een langwerpig iets met allemaal grote ingangen. Een van die ingangen zat nog een kleine ingang. Hij kroop erin en zag een hol net een nest en een paar opstakes(bureau en zo). Hij zag een jonge kater bij een raam. Hij sprong erbij en zei "Dustpaw ik kom voor jouw, Ik ben Dunestar leider van de desertclan en je vader. Ik,je moeder en je zus Fastpaw willen je weer terug eindelijk heb ik je gevonden. De clanleider keek in de ogen van zijn zoon.

Dustpaw

Dustpaw likte zijn lippen af van het laatste maal dat hij had gegeten. Brokjes, ze waren droog en smaakte vies. Maar het was het enige wat je kreeg in dit huis. Zijn blauwe halsband knelde irritant om zijn hals. Al een paar keer had de grijs bruine kater geprobeerd het halsbandje er af te rukken, om hem nooit meer te dragen, maar tevergeefs, hij zat te strak. Na een uitgebreide wasbeurt, rekte de kat zich even uit en besloot om op zijn lievelingsplekje te gaan zitten. Boven, bij het raam. Hij sprintte in een aardig tempo de trap op, waar hij er bijna af viel omdat zijn tweebeen baasje, die Dustpaw de naam Hutch gaf, hem tegemoet kwam. Hij hoopte vurig op een opening in de ingang, die mensen deur noemde. Hij snelde hierdoor heen en klom op een stoel, vervolgens op een bureau. Hier schopte hij de nodige dingen eraf, om op de vensterbank te springen. Hij staarde rustig naar buiten, naar de straten, hierachter bevonden zich de territoria van de wilde katten, de plek waar hij ooit had geleefd voordat hij mee werd genomen door de tweebenen. Grote groene heuvels doemde in het landschap op. Hierachter lag de woestijn. Zijn thuis.

Dustpaw draaide zich verschrikt om toen hij een stem naast zich hoorde."Dustpaw ik kom voor jouw, Ik ben Dunestar leider van de desertclan en je vader. Ik,je moeder en je zus Fastpaw willen je weer terug eindelijk heb ik je gevonden." zei de grote kater tegen hem. Dustpaws zandkleurige ogen keken de kat aan. 'Pap?' zei de kat, hij glimlachte breed en zijn staart zwiepten heen en weer. Gelukkig, hij noemde hem Dustpaw en niet Hutch. Een naam die hij haatte en had gekregen toen hij werd mee genomen door de tweebenen. 'Ik wil ook terug.' miauwde hij. 'Wanneer kunnen we gaan?' de jonge kater kon niet wachten om dit huis te verlaten en de wildernis weer in te trekken. Het was er wreed, maar Dustpaw hield ervan. Hij hield niet van het poesiepoes leven. Het was saai en je beleefde bijna niets.

Dunestar

Dunestar keek naar Dustpaw en zei"We gaan nu meteen weg van dit vervloekte huis en zijn tweebenen maar eerst." Hij hief zijn klauw en na 2 flinke uithalen viel de blauwe doormidden gehakte band op de grond. Hij keek Dustpaw aan en zei"Kom we gaan." Hij volgde zijn pad hoe hij was gegaan tot aan de grote deur die hen scheidde van de buitenwereld de ingang ging niet meer open, hoe hard Dunestar ook probeerde dit was alleen een ingang en geen uitgang. Hij draaide zich om naar zijn zoon en zei"Dustpaw is er ook toevallig een tweede uitweg want deze zit zeg maar dicht." Hij keek zijn zoon aan en hoopte dat hij een 2de uitgang wist want anders kreeg hij ook zo´n halsband. Hij rilde bij de gedachte van vast te zitten, verweg van de wildernis.

Dustpaw

"We gaan nu meteen weg van dit vervloekte huis en zijn tweebenen maar eerst." zei zijn vader tegen hem. Niet veel later lag zijn blauwe halsband met het goude belletje in stukken op de vensterbank. Het voelde fijn weer bevrijd te zijn van het knellende halsbandje. Hij sprong van de vensterbank af op het bureau en dan op de grond achter zijn vader aan. Beneden aan gekomen probeerde zijn vader het kattenluikje open te maken wat niet lukte. Heel even voelde Dustpaw zich paniekerig worden. Maar toen herinnerde hij zich het luikje in de achter deur van het huis. Zijn baasjes maakte deze nooit dicht. 'Kom mee.' miauwde hij tegen zijn vader. De grijze kater liep naar de deur die naar de woonkamer leidde en keek om het hoekje. Zijn baasjes waren hier niet. Gelukkig. 'Daar is de achterdeur. Daar zit een uitgang in.' zei Dustpaw tegen Dunestar. Dustpaw rende snel door de woonkamer en sprong door het kattenluikje heen de tuin in. Maar hier zaten zijn tweebeen baasjes wel. Dustpaw verstijfde van schrik. Wat als ze Dunestar zouden zien?

Dunestar

Dunestar liep naar buiten achter Dustpaw aan en zei"Nu wordt het pas echt leuk, maak je geen zorgen wij desertclan katten zijn de snelste clankatten en ik ben een van de allersnelste." Hij pakte Dustpaw op en trok de aandacht van de tweebenen en rende keihard weg voor de tweebenen hadden kunnen reageren waren ze al een stuk verder en over het Donderpad gerend en waren ze opweg naar de Green Hills. Hij zette daar aangekomen Dustpaw neer en zei"Kijk uit het kan binnenkort gaan regenen en dan worden de Big Dunes een drijfzand vlakte.In ieder geval kijk uit er kunnen hier slangen zitten. Weet je nog hoe je ze kan herkennen waar een kronkkelige zandlijn eindigt ligt ereen onder het zand trekt het door naar een steen blijf er dan uit de buurt." Dunestar ging richting het kamp met Dustpaw achter zich, een tel later schoot Dunestar weg. Een ogenblik verder schoot er een slang omhoog. De slang richtte zich tot Dunestar en liet zijn giftanden zien.

Dustpaw

Dustpaw voelde dat hij werd opgetild door zijn vader, die in hoge snelheid door de tuin rende en al weg was voordat zijn vroegere tweebeen baasjes wat konden zeggen. De grote kater rond over het Donderpand naar de Green hills. Hier werd Dustpaw neer gezet. "Kijk uit het kan binnenkort gaan regenen en dan worden de Big Dunes een drijfzand vlakte.In ieder geval kijk uit er kunnen hier slangen zitten. Weet je nog hoe je ze kan herkennen waar een kronkkelige zandlijn eindigt ligt ereen onder het zand trekt het door naar een steen blijf er dan uit de buurt." hoorde hij zijn vader zeggen. Hij keek Dunestar even aan, zijn ogen hadden de zelfde kleur als het zand. Toen was de kat weg. Dustpaw keek hem na, voor zover dat kon. Hij snoof even in de lucht. Hij wilde ook wel graag naar het kamp. Dustpaw rende in de richting waar de geur van het kamp aan kwam. Een tijdje later kreeg hij zijn vader in het vizier. Een slang stond voor hem. Dustpaw wist niet wat hij moest doen, óf hij wel iets moest doen. Hij keek zijn vader aan. Kijkend wat hij zou gaan doen.

Dunestar

Dunestar stond stil en keek naar de slang het was een giftige een beet en hij kon een leven verliezen. De slang schoof een stukje naar achter en wou toeslaan. Net op dat moment dook Dunestar weer op zij. De slang ging weer naar achter en net op het moment dat zijn hoofd voorbij schoot. Deed Dunestar een stap op zij en sloeg de slang zijn kop eraf. Uit de romp stroomde bloed en uit de kop iets geels vermengt met bloed. "Daarom moet je uitkijken. Dat gif had een leeuw kunnen vellen." Hij gaapde schaapachtig en zei"Kom je Dustpaw het is nog een stukje" Hij pakte hem even op om wat sneller te zijn en binnen een half uur waren ze bij het kamp en Dunestar zei"Je zusje wil even wat tijd alleen en je moeder is uitgeput."

Dustpaw

Dustpaw keek verwonderd toe hoe zijn vader de slang aan pakte. Toen de slang wilde toe staan sprong de kat behendig op zij en sloeg de kop van de slang eraf. Dustpaw keek nieuwsgierig op toen hij het bloed vermengt met iets geels zag. "Daarom moet je uitkijken. Dat gif had een leeuw kunnen vellen." vertelde zijn vader hem. Dustpaw knikte even kort. "Kom je Dustpaw het is nog een stukje" zei zijn vader tegen hem. Hij werd opgepakt door zijn vader en al snel kwamen ze in het kamp aan. Hij keek bewonderend rond naar alle katten, maar keek de leider van de clan teleurgesteld aan toen hij vertelde dat zijn zusje tijd alleen wilde en zijn moeder uitgeput was. Hij had ze graag gelijk gezien. Hij knikte maar naar zijn vader en besloot een kijkje te nemen in het kamp.

Dunestar

Dunestar liep even naar hem toe en zei "Vergeet nooit dat je loyaal moet zijn aan je clan, je bent het zeker alleen ik zeg het omdat je bij tweebenen bent geweest, wat doen ze daar eigenlijk allemaal?" Hij keek vragend naar zijn zoon en hoopte dat het niet zo erg zou zijn als in alle verhalen. "Ben je al naar de snijder gebracht? (dierenarts)" Hij keek naar zijn zo´n en hoopte gerustellende antwoord te krijgen. Hij ging even liggen en genoot van de heerlijke zon die over zijn rug scheen want binnenkort zou het gaan regenen en zou het duister zijn op gebieden op hun territorium. Gelukkig niet bij hetkamp.

Dustpaw

"Vergeet nooit dat je loyaal moet zijn aan je clan, je bent het zeker alleen ik zeg het omdat je bij tweebenen bent geweest, wat doen ze daar eigenlijk allemaal?" zijn vader was naar hem toegekomen. Dustpaw knikte. "Ik zal altijd loyaal aan mijn clan blijven Dunestar." miauwde hij. "Wat ze daar doen? Niet veel, ze spelen soms met je, aaien je en je krijgt op de goede momenten wat droog voedsel wat bijna niet te eten is." antwoordde Dustpaw op zijn vaders vraag. "Ik ben nog niet naar de snijder gebracht." miauwde hij een gerustellend antwoord.

Dunestar

Dunestar was opgelucht en zei "Het zal moeilijk worden deze dagen met de regentijd bij de Big Dunes en Little Spring en Dry Plains zal er weinig prooi zijn. Dus we hebben 2 keuze´s ik vraag het eerst aan jouw aangezien jij al mijn goede kwaliteiten hebt geerfd. Als het nodig is val ik een andere clan binnen zoals de Heartclan hun bossen zijn overvol en hun clan is kleiner dan die van ons of we moeten slangen gaan eten" Hij keek zijn zoon aan en zuchtte bij de gedachte. Maar het moet zo of er zullen katten sterven. Hij keek naar zijn zoon en zei"Als je honger hebt er ligt nog wat gier bij de prooistapel"